Każdy, kto kiedykolwiek spojrzał w łagodne oczy lamy, nigdy tego nie zapomni. Bo świat odbija się w ich oczach – mówi legenda Inków. Ich miękkie, jedwabiste futro jest również nazywane runem bogów.
Alpaki są niezwykle przyjazne. Przebywając i tworząc z nimi wewnętrzną więź, można poczuć „wielkiego ducha”, który łączy zwierzęta, przyrodę i ludzi. Uczymy się języka życia bez słów. To język serca przypomina nam, że wszyscy jesteśmy jednością i że nasza świadomość jest zawsze pełna i zdrowa, niezależnie od rzekomych fizycznych, psychicznych i duchowych ułomności.
Bycie razem wielbłądowatych i ludzi, doświadczenie przynależności i akceptacji tworzy proces, który ma uzdrawiający wpływ na ciało, umysł i duszę.
Dostojne alpaki – spokojni towarzysze na drodze do wyzdrowienia.
Alpaki są niesamowicie przyjacielskie w stosunku do ludzi. Nazywa się je również zwierzętami zbliżeniowymi.
Oznacza to, że nie przytłaczają ludzi swoją obecnością, ale podchodzą do nich z szacunkiem. Zachowanie to sprzyja m.in. pracy z osobami, które przeszły traumę, mają zaburzenia fobiczne, zaburzenia kontaktu i cechy autystyczne. Ludzie, którzy na początku byli bardzo przestraszeni i wrogo nastawieni, szybko nabierają zaufania do tych łagodnych, kochających i dobrodusznych zwierząt. Alpaki chodzą bardzo dumnie i z gracją. Ruchy są spokojne i łatwe do opanowania. Dlatego osoby z opóźnieniami rozwojowymi lub spowolnieniami w obszarze poznawczym (np. także z depresją) nie mają trudności z obcowaniem z tymi zwierzętami.
Alpaki mają duże, ciemne oczy i bardzo miękkie futerko, które zachęca do przytulania i głaskania.
Alpaki są ostrożne przy pierwszym spotkaniu i początkowo zachowują dystans. Znajomych ludzi wita się i towarzyszy im w przyjazny i uważny sposób. Dzięki terapii z alpakami obserwujemy postęp w zakresie:
- zdolności do zaufania
- Pewności siebie i stabilności emocjonalnej
- motywacji do ćwiczeń
Dzięki przyjaznemu usposobieniu alpaki potrafią zwrócić uwagę z powrotem na piękną stronę życia. Stresujące sytuacje, lęki i presja schodzą na dalszy plan, a w obecności zwierząt możesz być całkowicie sobą.
Dlaczego w terapii wykorzystuje się alpaki?
Alpaki nie oceniają. Kochają ludzi bezwarunkowo i traktują każdego z taką samą osobliwą otwartością. Nie obchodzi ich, czy ktoś jest „inny”. Spotykają się ze wszystkimi bez uprzedzeń i akceptują ich takimi, jakimi są.
Witają ludzi delikatnie bucząc.
To buczenie jest ich dominującym językiem, mogą mieć różne tony wyrażające różne rzeczy. Aby poprawnie to zinterpretować, ważne jest, aby dobrze znać zwierzę, a także zwracać uwagę na mowę ciała. Spektrum tego, co może oznaczać, jest dość duże. Raz za razem możemy zaobserwować, że niektóre zwierzęta zaczynają radośnie i z zadowoleniem nucić, gdy są prowadzone przez swojego człowieka. Ta przeniesiona, zrelaksowana podstawowa postawa jest po prostu dobra. Szum podkreśla niewerbalną komunikację człowieka ze zwierzętami i nadaje jej dodatkowy wymiar.
Kiedy lama cicho nuci, pacjenci zaczynają mówić.
Nazywane są także nucącymi terapeutami lub delfinami z wierzby. Pierwsze badania dotyczące powodzenia terapii u lam są niezmiennie pozytywne.
Spotkania i wspólne przeżycia z lamami wywołują pozytywne uczucia, takie jak radość i zabawa, a tym samym umożliwiają trwałe przeżycie o dużej wartości terapeutycznej. Promowane są zachowania kontaktowe, pewność siebie, koncentracja i radość życia.
Udokumentowano, że przebywanie ze zwierzętami obniża ciśnienie krwi i pomaga złagodzić uczucie stresu i niepokoju. Urzekający, łagodny charakter alpak doskonale nadaje się do umożliwienia komunikacji, rozwoju empatii i budowania poczucia własnej wartości. Zajęcia wspomagane alpaką zapewniają doskonałe możliwości motywacyjne, edukacyjne, rekreacyjne i terapeutyczne.
Artykuł powstał dzięki farmie alpak “Leśny Zakątek” – więcej na stronie lesnyzakatek.org
