Dziś będzie trochę inaczej. Bardziej refleksyjnie. Jestem po wyprawie rowerowej. Mam w głowie porządek! 🙂
W pewnym niezwykle symbolicznym momencie mojego życia, kiedy otaczający świat zdawał się być pełen znaczeń i tajemnic, postanowiłam poddać się rytuałowi wyprawy rowerowej. Nie była to jedynie podróż w przestrzeni, ale przede wszystkim w głąb siebie. Zanim jednak wyruszyłam w tę metafizyczną odyseję, musiałam się odpowiednio przygotować.
Destynacja jako metafora
Pierwszym krokiem w mojej introspekcji było zastanowienie się nad celem mojej podróży. Czy były to miejsca z literatury, które tak fascynująco opisywał Eco, czy może osobiste wspomnienia? Wybór miejsca był dla mnie jak wybór odpowiedniego tomu w bibliotece pełnej książek.
Samotność czy dialog?
Następnie zastanawiałam się nad towarzystwem. Czy podążać samotnie, zanurzając się w własnych myślach, czy może szukać dialogu z kimś innym? Wybrałam podróż we dwójkę, przypominając sobie dialogi z “Imieniem Róży”, gdzie wymiana myśli była równie ważna jak sama treść.
Chronos kontra Kairos
Kiedy? W świecie Eco czas miał wiele wymiarów. Dla mnie wybór terminu wyprawy był próbą połączenia chronos – mierzalnego czasu, z kairos – odpowiednim momentem. Wyważenie tych dwóch aspektów było kluczem do sukcesu mojej podróży.
Przemyślenia logistyczne
Jak dotrzeć do wybranej destynacji? Czy zabrać swój rower, pełen wspomnień, czy może wypożyczyć nowy, niezapisany jeszcze historią? Wybrałam własny, jako przedłużenie mojego ja, ale zrozumiałam tych, którzy wybierają inaczej.
Odpoczynek jako forma medytacji
Wybór miejsca do spania był dla mnie jak wybór odpowiedniego miejsca do lektury. Czy pod gołym niebem, zanurzając się w kosmicznej nieskończoności, czy może w zaciszu pensjonatu, przypominającym ciepłą bibliotekę?
Posiłek jako rytuał
Jedzenie podczas podróży stało się dla mnie rytuałem. Każdy posiłek był jak kolejny rozdział w książce, pełen smaków i doznań. Zastanawiałam się nad każdym składnikiem, jak nad każdym słowem w tekście.
Atrakcje jako lektura świata
Wreszcie, co chciałam zobaczyć? Dla mnie każde miejsce było jak tekst do odczytania, pełen znaczeń i symboli. Niektóre były oczywiste, inne wymagały głębszej interpretacji.
Podsumowując, przygotowanie do wyprawy rowerowej było dla mnie jak przygotowanie do lektury wielkiego dzieła literackiego. Wymagało refleksji, planowania, ale przede wszystkim otwartości na nowe doświadczenia i interpretacje. Czy jesteście gotowe na taką podróż? Ja byłam. I stała się ona jednym z najważniejszych rozdziałów mojego życia.
